شما مترجمی هستید که متن ، کتاب یا مقاله ای را از زبان انگلیسی به زبان فارسی ترجمه می کنید. یک نکته مهم در شیوه ترجمه خوب همزبانی با زبان مقصد میباشد.در شرایط عادی ، ترجمه به این صورت است که مخاطب شما، افرادی باشند که با شما هم زبان هستند و بنابراین خیلی راحت تر است که بتوانید متن را به زبان بومی خود ترجمه کنید.
بسیاری از ویراستاران تمایل دارند که نسخه اصلی ترجمه را از مترجم دریافت نمایند و به صورت بسیار ناشیانه روی آن کار کنند.
ولی دراین میان ویراستاران فعال نیز نقش پر رنگی دارند بسیاری از ویراستاران نیز هستند که پیش از آن که ویرایش یک متن ادبی را بپذیرند از مترجم می خواهند که این فرصت را به آن ها بدهد که حداقل دو هزار یا سه هزار کلمه از متن را ویرایش کنند و به عنوان نمونه تحویل مترجم دهند و در صورت تایید مترجم، به کار خود ادامه دهند.
نویسندگان و شاعران همواره اعتقاد بر این داشتند که یک مترجم ، در بیان معانی نکات و ظرایف ادبی، نمی بایست به دلخواه خود و به صورت آزادانه عمل کند زیرا هرگونه تغییری در بیان نکات و ظرایف، ممکن است به اصل مطلب لطمه بزند و ارتباط جدیدی با مسائل گفته شده پیرامونی برقرار نمی آید.
همان طور که در مقالات پیش تر ذکر شد، ترجمه پیش از آن که یک دانش باشد، مهارت است و هنر. جلوه هنری ترجمه را بیشتر می توان در ترجمه متون ادبی مشاهده نمود. به عبارت دیگر مترجمی که در زمینه متون ادبی کار می کند، باید خودش نیز مثل نویسنده متن اصلی، مهارت دست به قلم شدن را داشته باشد و از تمامی نکات دقیق و ظرایف موشکافانه و قریحه های ادبی آگاه باشد. البته دانش ادبی و توجه به آرایه ها و صنایع ادبی برای یک مترجم، با دانش ادبی برای یک ادیب کاملا متفاوت است.
تمام مترجمان، ویراستاران، دانشجویان و تمام افرادی که به نوعی درگیر صنعت ترجمه هستند، نیاز به راهنمایی دارند. اصلا لازمه ترجمه این است که هر مترجمی احساس کند که نیازمند کمک و راهنمایی است. یک مترجم موفق، زمانی موفق است و موفق می ماند که در تلاش باشد دانشجو بماند.