چه درصدی از کمپانی های عمومی در حال حاضر یک فرایند یا سیستم ERM را دارند؟
سیستم ERM :جواب کوتاه است که چارچوب SOCO معیارهای مورد نیاز را فراهم می کند تا این سوال را پاسخ دهد.
این چارچوب انقباض بیشتری در بازار فراهم می کند.
کمپانی ها می توانند در زمینه مدیریت ریسک الگو برداری کنند برخلاف چارچوب ها تا ارزیابی کنند که کجا قرار گرفته اند، ما جواب کامل این سوال را نخواهیم دانست.
با این حال تعدادی بینش از انچه ما می توانیم استنباط کنیم که کمپانی ها در حال حاضر کجا واقع شده اند وجود دارد.
سنجش جهانی
*یک سنجش جهانی CEO بوسیله ی خانه ابی قیمت CPW در سال 2004 منتشر شد و نشان دادکه 39 درصد از 1400CEO بطور محکم موافقند که ERM در الویت است درحالی که این گروه CEO (که توسط PWC به عنوان کمیته قوی CEOشناخته شده اند) سودهای حاصل از ERM را گزارش داند.
گزارش سنجش PWC نشان داد که 53 درصد از ان ها موافقند که به اطلاعات موسسه نیاز دارند، 42 درصد ERM را با برنامه ریزی استراتژیک ترکیب کردند.
29 درصد استفاده ی کمی نسبت به بزرگترین اندازه را گزارش دادند، 27 درصد ERM را در همه ی وظایف و واحدها ترکیب کردند و فقط 20 درصد گزارش دادند که هرکسی این را می فهمد و می تواند مسول مرتبط با مدیریت ریسک باشد.
از طریق مقایسه،CEO باقی ماند (مطابق با سنجش خیلی قوی ERM را اجرا نکردند) به طور مشخص درصدهای پایین تری را در این مورد و سوالات دیگر گزارش دادند.
* در تحقیقات ما طی ده سال گذشته، ما چندین سنجش را گسترش می دهیم (با پایان مطالعات در 2005) تا از سطوح مختلف مدیران ارشد درباره مدیریت ریسک سازمانشان سوال شود.
در هر مورد حدود 60 درصد مدیران اجرایی بررسی شده بیان کردند که ان ها اعتماد بالا به توانایی های مدیریت ریسک سازمانشان ندارند و بیان کردند که این ها اثربخش هستند و ریسک های تجاری مشخص را بطور بالقوه ای دارا می باشند.
مطالعات
مطالعات ما نشان داد که این فقدان اطمینان معلول غیاب فرایندهای سیستماتیک برای درگیری مدیران اجرایی مناسب در هویت بخشی و اولویت بخشی ریسک موسسات گسترده است.
تصمیم گیری انچه باید انجام بدهیم و این که چگونه باید انجام بدهیم بعد از بررسی ریسک های اساسی روی صفحه هستند و مدیریت از طریق فرایند ارزیابی ریسک موثر موسسه می اید.
*فقدان شفافیت هم چنین هیات سرپرستان را توسعه می دهد. در مطالعه مک کنزی 200 عامل و 500 سرپرست بررسی شدند.
36 درصد سرپرستان ریسک عمده شرکتشان را متوجه نمی شوند.
تقریبا 40 درصد سرپرستان اطلاعاتی ندارند تا شیوه کار را به طور کارامد مشخص کنند و بتوانند برای ریسک برنامه ریزی کنند.
مطالعه هم چنین ریسک های غیر مالی بدست امده از طریق طرز عمل مکانیکی هیات رئیسه نشان داد.
مدیریت در پرسش سوالات بیشتر از سرپرستان درباره ریسک کمپانی و مدیریت ریسک نگران است.
آیا یک مثال از ERM که در عمل موثر بوده است وجود دارد؟
تکنیک کاربردی COSO مثال های از متدهای مورد استفاده توسط کمپانی های مختلف در سطوح مختلف سازمان در اصول اجرایی ERM را بیان می کند.
خوانندگان اشنا با چارچوب موارد استفاده مفید را خواهند یافت.
چگونه کاربردهای ERMتوسط صنعت متنوع می شود؟
در صفحه 3 تکنیک های کاربردی، حالت های COSOکه بخاطر ارائه ی رویکردهای در دسترس و انتخاب ها.
حتی سازمان های شبیه مدیریت ریسک موسسه شان را بطور متفاوت اجرا می کنند.
خواه اجرای جنبه مالی چارچوب و اصول هایی برای زمان اولیه یا رسیدگی کند که ایا فرایند مدیریت ریسک موسسه وجود دارند که موارد تک کاربره را توسعه دهد. فراتر از یمان این واقعا موثر است.
صنعتی داخلی که یک شرکت در داخل ان فعالیت می کند توسط COSO به عنوان یکی از نگرش هایی که اثر گذار خواهد بود عمل می کند و نشان می دهد که چگونه جنبه های چارچوب و اصول موثر تر و کارامد تر عمل می کنند.
ماهیت صنعت ماهیت ریسک را اداره خواهد کرد.
اعمال مدیریت ریسک سازمان قبول می کند تا این ریسک ها را مدیریت کند.
برای مثال یک بانک روی اداره بازار و ریسک های معتبر تمرکز خواهد کرد نسبت به دیگر نهادها، چون که فروض ریسکهایشان جوهر مدل های تجاری اش است.
یک کمپانی داروسازی روی ادره تحقیقاتش و توسعه ازمایشگاه ها تمرکز خواهد کرد تا درامدهای اینده اش جریان یابد.
یک موسسه مطلوب ریسک های تابعه را در یک تسهیلات قدرت مرکزی ادره خواهد کرد.
چون که این کلیدی است تا اعتبار پذیری و امکان پذیری اینده را در نظر بگیرد.
بدون در نظر گرفتن صنعت با این حال عناصر چارچوب (تعریف شده توسط COSO) هنوز کار خواهد کرد.
ایا سازمان هایی وجود دارند که به اجرای ERM نیاز ندارند؟
هر سازمان موفق با ریسک مواجه می گردد.
همان طور که از طریق COSO، بیان شد ERM یک فرایند برای مواجه با ریسک ها و فرصت هاست.
مدیریت اجرایی در بیشتر سازمان ها بدون در نظر گرفتن بخش صنعت تمرکز می کند روی سرمایه گذاری و برگشت سرمایه و روی فرصت و پاداش و مزیت رقابتی و رشد.
این که چرا ERM برای موفقیت حیاتی است به مدیران کمک می کند تا این اطمینان را بدست بیاورند که ریسک های سازمانی وجود دارد و ان ها این توانایی را دارند تا بتوانند ریسک ها را کنترل کنند.
هر سازمان موفقی ریسک را می پذیرد: هر انتخای مدیریت ایجاد می کند تا بر اثر گذاری پروفایل های ریسک سازمانی کار بکند یا نه.
سیستم ERM می تواند در توسعه مهارت های متمایز در انتخاب بهترین موضوع شرط بندی برای یک کمپانی کمک کند، یک مزیت بدهد و بطور منظم درگیر نیروهایی در محیط خارجی باشد.
این مهارت افزایش یافته رفتارهای جست و جوی فرصت را تقویت می کند.
هر سازمان موفقی به ریسک پاسخ می دهد:
مدیران اجرایی باید تجارت را میان واقعیات تغییرات بازار اداره کنند.
ان ها باید ریسک را ارزیابی کنند و به عنوان کانال های منابع پاداش بدهند تا بهترین فرصت، استقامت اشتیاق های ریسک سازمانی را فراهم کند.
ان ها باید با اطمینان براس سرمایه گذاران و دیگر سهامداران تضمین کنند که سازمانشان ریسک را مدیریت می کند و در بازارهای جهانی درحال رشد است.
همان طور که در مواجه با کشورهای عربی اسلامی، CEO، CFO است.
رئیسشان باید از گزارش عمومی به طور واضح دفاع کند.
پاسخ به این مورد و دیگر ریسک های ذاتی در مدل تجاری سازمان را موفق می کند.
یک زیرساختار سیستم ERM به مدیران و سرپرستان کمک خواهد کرد تا این چالش ها را ملاقات کنند. همانطور که در سوال 23 بحث شده، این ادعا هم برای شرکت های عمومی و هم شرکت های خصوصی عمل می کند.
چه چیزهایی به طور منظم به اجرای ERM حکم می دهد؟
در حالی که حمکم های مورد نیاز به طور منظم و ضمنی درباره مدیریت ریسک موسسه COSO وجود دارد.
*چارچوب ترکیبی در زمان های حاضر، به طور منظم یک محیط را ایجاد کرده اند تا کمپانی ها از سیستم ERM سود ببرند.
COSO اشاره می کند که در خارج مثل دیگر عوامل تعریف محیط خارجی نااطمینانی نظم خودش را ایجاد می کند.
در ایالات متحده عناوین از متن در جولای 2002 تا زمان انتشار این سند استخراج شده بود.
در حالی که تمرکز کشورهای عربی اسلامی به گزارش هالی مالی محدود شده است ما باور داریم که کمپانیها باید از یک سیستم ERM متمرکز روی هویت و ریسک های بحرانی شرکت برای فعالیت های به موقع و افشاگری ان سود ببرند.
هم چنین توسعه های دیگری در ایالات متحده وجود دارد مانند عمل وطن دوستانه امریمایی، نیازمند اطلاعات مشتری، شستشوی منظم ضد پول، و عمل خلاصه کردن نیازمند نهادهای مالی است تا نگه داری کند و جلوگیری کند از اطلاعات خصوصی (غیر عمومی) مشتری.
سهام نیویورک
مطابق با بازار سهام نیویورک NYSE موارد مورد نیاز، کمیته های بازبینی چارتر را لیست می کند تا در کمیته ها درباره ی این سیاست ها با رجوع به ارزیابی و مدیریت ریسک بحث کند.
NYSE هم چنین یک بررسی درونی وظایف را با هدف مدیریت و کمیته بررسی ارزیابی ریسک کمپانی انجام می دهد. فرایند ها و سیستم های مدیریت کنترل درونی.
در حالی که نیازی نیست،سیستم ERM باید شایستگی ها را با این نیازها از طریق یک زیرساختار و فرایند اسان کند تا موسسه همزمان محافظت کند و ارزش موسسه را افزایش دهد.
خارج از ایالات متحده قانون گذاری KON TRAG در المان به شرکت های بزرگتر نیاز دارد تا سیستم های سرپرستی مدیریت ریسک راایجاد کند و برای سهامداران گزارش کنترل اطلاعات را بدهد.
شرکت های لیست شده در بازار سهام لندن مبادله می کنند و شرکت های ثبت شده در ایالات سلطنتی انگلستان نیاز دارند تا به سهامداران براساس اصول مرتبط به شرکت های دولتی (شناخته به عنوان ترکیب شده، و حمایت شده با راهنمایی های فراهم شده توسط گزارش TURNBULL) گزارش بدهند.
سرمایه باسل (شهر سوئیس) با این موضوع توافق دارد، توسط کمیته شهر باسل در سر پرستی یک بانک اغاز شده است و نیاز به نهادهای مالی دارد تا درباره ریسک عملیاتی گزارش بدهد.
با افزایش عمر، یک سیستم ERM باید مطلوبیت بااین نیازها تسهیل کند.
علاوه براین کشورهای عربی- اسلامی قانون گذاری را ادامه می دهد در کشورهای بیرونی ایالات متحده.
استانداردهایی برای اجرای ERMمتفاوت برای شرکت های دولتی و خصوصی؟
چارچوبCOSO برای همه سازمان ها کاربرد دارد، بزرگ و کوچک، عمومی و خصوصی. روش استفاده شده برای اجرای عناصر چارچوب ممکن است متنوع باشد و بستگی دارد به اندازه سازمان، اهداف، استراتژی ها، ساختار، فرهنگ، سبک مدیریت صنعت، محیط رقابتی و وسایل اجرایی مالی.
آیا باید شرکت ها فرایند های پیچیده در همه ناحیه های مدیریت ریسک را برای منافع ERM بفمند ؟
چارچوب COSO به پیچیدگی در مدیریت ریسک نیاز ندارد.
این غیر لازم است تا تکنیک های مزیت بیشتر برای همه ریسک ها تا گسترش بدهیم.
سازمان های کمی منابع دارند تاان را انجام بدهند و یک مورد تجاری وادار کننده برای انجام جود ندارد.
پیچیدگی یک کاربردو ماهیت ریسک است که از طریق سازمان حاصل می شود مانند پیچیدگی های گریز، سرایت یا اشباع، و اندازه گیری مستعدانه
b) دسترسی راه حل های عملی که موجودیت را می تواند در عمل قرار بدهد.
زمانی که ارزیابی توانایی های مدیریت ریسک مطلوب، شایستگی ها، تکنولوژی و اطلاعات وجود دارد.
*این درباره انتخاب فرصت های بیشتر فرایند ها، شایستگی ها، تکنولوژی اطلاعات است.
این یک تصمیم گیری مدیریتی است.
و این که تصمیم باید در زمینه ی فرایندهای تنظیم استراتژی ایجاد شود.
برای هرریسک به تنهایی یا گروه ریسک های مرتبط، مدیریت ریسک باید حالت های جاری توانایی های مدیریت ریسک سازمان را ارزیابی کند.
در این نقطه، مدیریت باید تصمیم بگیرد چگونه توانایی های زیاد استفاده شده مورد نیاز است تا به اهداف موجودیت مدیریت ریسک برسیم.
هدف این است تا موجودیت بیشتر را ایجاد کند و عدم قطعیت را تا روی بهبود فعالیت های عناصر زیرساختاری erm مورد نیاز تمرکز کند تا این ها را مدیریت کند و اشکارسازی کند و عدم قطعیت را بیشتر کارا بکند.