محدودیت های وضعیت تجاری
روش وضعیت تجاری سنتی، به طور فزاینده ای انتقاد را دریافت می کند. آدم های بدبین پیشنهاد می کنند که وضعیتهای تجاری به شدت براساس این واقعیت هستند که اغلب به فرضیات و گمانه زنی های زیادی نیاز خواهند داشت که آنها مبتنی بر دروغ هستند. این مسئله به احتمال زیاد با اتوماسیون آغاز می شود (یعنی تغییر مرتبه اول (بخش 2 را ببینید))، اما آن به ویژه برای پروژه هایی که بر تجارت یا نواوری فنی تکیه می کنند، و بعنوان یک نتیجه، با عدم قطعیتی همانند خروجی نهایی مشخص می شوند.
پروژه های مالی
پروژه های مالی نیز مشکل هستند برای اینکه پروژه هایی ایجاد می کنند که اغلب مزایای نرمی دارند. نمونه ای از یک شرکت را درنظر بگیرید که تصمیم می گیرد به صورت قابل توجهی در رسانه های اجتماعی سرمایه گذاری کند همانند زنجیره تحویل عمومی پیتزای دومینو که اخیرا انجام شده است.
در حال حاضر، پیتزای دومینو بیش از 2.5 میلیون نفر طرفدار دارد که به صفحه فیس بوک ایالات متحده متصل شده اند. این طرفداران در طرح های رسانه های اجتماعی زنجیره ای مشارکت دارند .(بعنوان مثال، مسابقات، نظرسنجی، فروش ویژه)- مسابقه اخیر برای “علامت دست پیتزای بسیار مخفی” 1223 لایک برنده شده بود و 169 کامنت در 11 ساعت داشت .(هرچند من هنوز مطمئن نیستم که واقعاً علامت دست پیتزا چیست!) کاملاً واضح است که دومینو حضور فعالی در رسانه اجتماعی دارد و کشش قابل توجهی را در این ابتکار بدشت آورده است. با این حال، ارزش تعامل با مشتری چیست؟ یک چنین ابتکار عملی چقدر درامد ایجاد می کند؟
این موارد سوالات بسیار مشکلی را برای پاسخ باقی می گذارند. محدودیت های یک روش موضعی تجاری سنتی، به وضوح توسط رئیس یک زنجیره هتل بزرگ توصیف می شود که چطور این شرکت ارتباط با مشتری را در مدیریت پروژه اخیر توجیه می کند: “شما نمی توانید چنین پروژه ای را با روشهای سنتی توجیه کنید. عدم قطعیت بسیار زیادی از قبل وجود دارد. شما می دانید که این پروژه درست است . زیرا با موقعیت استراتژی و نام تجاری شما متناسب هستند. این است که ما می خواهیم بین محصولاتمان در بازار تمایز قائل شویم.”
# محدودیت های وضعیت تجاری