زمینه متن

زمینه متن

-برای مطالعه و فهم سریع ، متن سیاه را در زمینه وسیع و با کنتراست بالا نشان دهید.

بین متن و زمینه آن باید کنتراست  کافی وجود داشته باشد. چنین یافت شده  که متن سیاه در زمینه ساده، بازدهی قرائت خوبی نسبت به متن سیاه در زمینه بافتی متوسط (طرح دار) دارد. از استفاده از زمینه ی الگودار دوری کنید. مطالعات چنین یافته اند که مردم متن سیاه در زمینه سفید را، 32 درصد سریعتر از متن روشن در زمینه تیره قرائت می کنند. استفاده از رنگ برای متن و زمینه در مرحله 12 بحث شده است.

-همیشه توانایی بصری کاربر را در نظر بگیرید.

-همیشه در نظر بگیرید که طراحی با استفاده از فونتهای انتخاب شده موفق شده است.

متاسفانه، متن های بسیار ریز و کنتراست ضعیف بین متن و زمینه ، مشکلات جدی را در طراحی وب بر جای می گذارند، همانطور که به عنوان مشکل درجه یک گزارش شده در لیست اشتباهات برجسته طراحی Nielsen نشان داده شده است. چرا خواندن متن بسیار مشکل است؟ Nielsen پیشنهاد می کند که

بسیاری از طراحان وب جوان هستند. آنها  قدرت دید کاملی دارند و متن های ریز آنها را مانند افراد میانسال و بزرگسال  آزار نمی دهد.

طراحان وب اغلب از مانیتورهای با کیفیت بالا و گران قیمت استفاده می کنند. این مانیتورها برای چشم ها راحت هستند.

طراحان وب ، اغلب به طور واقعی آنچه را  که می سازند مطالعه نمی کنند. آنها به آن نگاه مختصری می کنند تا مطمئن شوند که بزرگ به نظر می رسد. اگر شما مجبور به قرائت کلمات نیستید ، مهم نیست  که کاراکترها کوچک باشند.

بیشتر بخوانید:آموزش نحوه تایپ نیم فاصله در ورد

مهم نیست که دلیل طراحی ضعیف چیست، همیشه مطابق زیر عمل نمایید :

سن کاربر و ناتوایی بصری احتمالی را در نظر بگیرید. اندازه های تایپ کوچک و متن با کنتراست زمینه نا کافی ممکن است برای استفاده ی افراد مسن مشکل ساز باشد. افراد با ناتوانی بصری باید در نظر گرفته شوند. (مرحله 10 را ببینید). اندازه تایپ، استایلها، و زمینه ها هیشه باید با در نظر گرفتن سن و قابلیت های بصری کاربران صفحه نمایش انتخاب شوند.

فونت های انتخاب شده را آزمایش کنید. همیشه کنترل کنید که طراحی با استفاده از فونتهای انتخاب شده در طراحی موفق شده است. اطمینان پیدا کنید که صفحات نمایش روشن و قابل خواندن توسط همه کاربران پیش بینی شده در تمامی فواصل و زوایای مشاهده، با استفاده از تمامی مانیتورهای مورد انتظار هستند. (مرحله 14 را ببینید).

بخش 2- فرایند طراحی رابط کاربر

کاربرد و اندازه صفحه

یک تصمیم که باید در ابتدای فرایند طراحی وب گرفته شود ، ایجاد صفحات طولانی کمتری است که ممکن است به پیمایش زیادی برای مشاهده تمامی محتویات آن نیاز داشته باشند، یا ایجاد تعداد زیادی صفحات کوتاه است که حرکات مداوم زیادی را بین صفحات ملزم می کنند. هدف طراحی این است که به افراد اجازه دهد تا اجازه دهد تا آنجا که ممکن است سریعا و به طور کارا بین صفحات وب یا نرم افزار حرکت کنند. استفاده از صفحه بندی یا پیمایش به این بستگی دارد که کاربران اولیه ی سیستم چه کسانی هستند، و چه نوع وظایفی در حال انجام است.

پیمایش و صفحه بندی

پیمایش (اسکرول):

• از پیمایش برای تعیین کردن موضوعات صفحه و آنچه که در بردارند دوری کنید
• پیمایش صفحه عمودی را مینیمم نمایید.
• زمانی که پیمایش عمودی برای مشاهده کل صفحه ضروری است
• در صفحاتی که برای مشاهده کل محتویات آن باید پیمایش شود، از نشانه های متنی استفاده کنید
• اگر افراد در جستجوی قطعه ای اطلاعات ویژه هستند صفحات کوتاه ایجاد کنید
• با هایلایت نمودن آیتم های اصلی متن، پیمایش را تسهیل کنید
• ساختار “انتهای متن” منحصر به فرد و ثابت ایجاد نمایید

-از پیمایش متن افقی دوری کنید

– زمانی که افراد برای درک مطلب قرائت می کنند ، از صفحات پیمایش طولانی استفاده کنید.

– به جای پیمایش از صفحه بندی استفاده نمایید، اگر زمان پاسخ سیستم به طور معقولی سریع باشد.

صفحه بندی:

• به مشاهده یک صفحه از طریق صفحه بندی تشویق کنید
• نسخه دوم از وب سایت تهیه کنید، یکی شامل صفحات نمایش مجزا که از طریق صفحه بندی مشاهده شده اند.

در طراحی صفحه نمایش قبل از انتشار وب، روش مطلوب درخواست از کاربران برای حرکت در بین صفحه نمایش اطلاعات، از طریق صفحه بندی بوده است.  صفحه نمایش کاملی از اطلاعات نشان داد شده، کاربران آنچه را که برای عمل صفحه نمایش ضروری است انجام می دهند، و سپس کل صفحه نمایش از طریق عمل یک کلید انتقال داده می شود. اگر سپس اقدامات سایر کاربران برای انجام یک هدف ضروری است، صفحه نمایش کامل دیگری نمایش داده می شود و فرآیند تا رسیدن به انتها ادامه می یابد. این روش عملکرد برای کامپیوتر و تکنولوژی مانیتور موجود در زمان عملی بوده ، و این سازگاری کاربر و  اهمیت تکه ای از اطلاعات برای کار روی آن را نشان داده است. پیمایش صفحه نمایش به عنوان یک روش برهمکنش، بعد از این بازه زمانی، اما به صورت بسیار محدودتر استفاده شده بود .

عملکرد کاربران با استفاده از صفحه بندی و پیمایش موضوع اتفاقی تلاش های محققان بوده است. یک مطالعه اولیه چنین یافت  که برای کاربران تازه کار، صفحه بندی از طریق پیمایش راندمان بهتری دارد و ارجح تر بوده است. Dillon، به هرحال، در بررسی منابع تحقیقاتی ، تفاوت قابل اطمینانی در دو روش نیافت.

تکنیک پیمایشی که امروزه در مشاهده صفحات نمایش استفاده شدهاست، از طریق تحقیق ایجاد شده بود. دو روش ممکن برای کنترل و مشاهده یک صفحه نمایش پیمایش شونده وجود دارد: روش های تلسکوپ و میکروسکوپ. در روش تلسکوپ، مدل شبیه تلسکوپ است: پنجره پیرامون داده صفحه نمایش، مانند تلسکوپی که ستارگان را در آسمان شب اسکن می کند، حرکت می نماید. در روش میکروسکوپ، داده صفحه نمایش به نظر می رسد زیر یک پنجره دید ثابت حرکت می کند، مسیری که یک شیء زیر میکروسکوپ به طور دستی  پیرامون آن حرکت می کند تا به طور کامل آن را ببیند. تحقیقات یافته اند که روش تلسکوپ بسیار طبیعی است و خطاهای کمتری را موجب می شود، و اجرا شده بود. این است که چرا، زمانی که امروزه پیمایش می شود، کلیک کردن پیکان بالایی روی نوار پیمایش ، سبب می شود داده نمایش داده شده در یک صفحه نمایش به سمت پایین حرکت کند. داده در واقع در حال حرکتن نیست، تلسکوپ از طریقی که داده در حال مشاده است به سمت بالا حرکت می کند.

نیازمندی های تکنولوژیکی وب مقیاس را به سمت پیمایش به عنوان روش مطلوب مشاهده صفحه منحرف کرده است.  در اوایل حیات محبوبیت آن، به نظر میرسید پیمایش برای اربران خود، برخی مشکلات را به همراه دارد، نیلسن گزارش کرد که تنها 10 درصد از کاربران از آنچه که توسط پیمایش در صفحه نمایش قابل مشاهده بوده است، فراتر رفته اند. ظاهرا، در 1996 صفحه بندی یک رفتار خوبی بوده که رسوخ کرده بود. همانطور که آشنایی کاربران با وب افزایش یافت، آشنایی با پیمایش افزایش یافت، و در 1999 نیلسن گزارش کرد که بیشتر کاربران هم اکنون از پیمایش استفاده کرده اند، این را درک کرده اند که اشیا اغلب از مشاهده پنهان بوده اند. با وجود پذیرش ظاهری آن، پیمایش صفحات اضافی می تواند پرزحمت و آهسته باشد. همچنین می تواند درک کاربر از موقعیت فضایی در صفحه را مختل نماید، به ویژه زمانی که متن پیمایش می شود. برای مینیمم کردن این مشکل، در طراحی وب عملیات زیر را انجام دهید.

از پیمایش برای تعیین محتوای صفحه خودداری کنید. موضوع صفحه باید فورا قابل تشخیص باشد. اجزای ضروری برای تشخیص محتوای صفحات باید بدون نیاز به پیمایش صفحه قابل مشاهده باشد. اگر در ابتدای نمایش صفحه قابل مشاهده نیست، این اجزا نباید مشاهده شوند.  این اجزای شناسایی محتویات را در بالای Fold یا 4 اینچ بالای صفحه قرار دهید.

پیمایش عمودی را مینیمم نمایید. برخی پیمایش ها ممکن است برای مشاهده کل محتوای یک صفحه ضروری باشند. زمانی که اجزای یک صفحه را تعریف، سازماندهی و طراحی می کنید نیاز برای پیمایش عمودی را کاهش دهید. به عنوان مثال، از گرافیکهای بزرگ و مقادیر اضافی فضای سفید پرهیز کنید. اطلاعاتی که احتمالا بسیار مورد نیاز هستند را در نزدیکی بالای صفحه قرار دهید.

نشانه های پیمایش منتی فراهم کنید. بخش های پایین صفحه ممکن است نادیده گرفته شوند، به ویژه اگر  به نظر برسد قسمت قابل مشاهده نیازهای کاربر را برآورده سازد، و به ویژه اگر کاربر به اشتباه به این نتیجه برسد که نمیتواند بیشتر انجام شود. برای صفحات بیش از یک صفحه نمایش در طول، برای کاربر نشانه های متنی فراهم کنید که صفحه ای از صفحه پنهان است و مشاهده تمام صفحه نیازمند پیمایش است. اطلاعات را سازماندهی کنید، به عنوان مثال، همانطور که قابل مشاهده است بیشتر در ادامه وجود دارد. یک آرایش الفبایی ناکاملی از اطلاعات مانند یک سرنخ خواهد بود. همچنین، در جاگذاری خطوط افقی صفحه نمایش گسترده بین گروه بندی محتویات پیوسته عمل کنید. این میتواند به یک کاربر معمولی منتقل شود که انتهای صفحه رسیده است. سایر متوقف کننده های پیمایش ممکن خطوط افقی، جایگیری نامناسب کنترل های صفحه نمایش، و توقف رنگ زمینه را شامل می شود.

صفحات کوتاه فراهم نمایید. صفحات کوتاه باید زمانی که افراد آیتم های ویژه ای از اطلاعات را جستجو می کنند فراهم شوند زیرا پیمایش می تواند وقت بیشتری را بگیرد. Koyani و همکاران گزارش کردند که مطالعات دریافته اند که کاربران مسن نسبت به جوانان بسیار آهسته تر پیمایش می کنند، و کاربران اینترنتی سی درصد از وقت خود را صرف پیمایش می کنند.

با برجسته کردن آیتم های اصلی متن ، پیمایش را تسهیل نمایید. کشیدن نوار پیمایش (در مقابل کلیک پیکانهای بالا و پایین) می تواند سبب شود تا صفحه برای قرائت بسیار سریع حرکت کند. عنوانهای مهم می توانند اسکن شوند، به هرحال، اگر آنها هایلایت شده و به خوبی قرار گرفته باشند.

ساختار انتهای صفحه منحصر بفرد ایجاد نمایید. برای تشخیص پایین صفحه، اختتامیه منحصر بفرد بصری و ثابت در تمامی صفحات ایجاد نمایید. ردیفی از لینکهای پیمایش و اجزای دیگر مانند کپی رایتها، آدرس های ایمیل، و سایر اطلاعات تماس می تواند “پایان” را نشان دهد. این اجزای پایان را در موقعیتهای دیگر یا در صفحات دیگر قرار ندهید. این به اشتباه به کاربر منتقل خواهد شد که صفحه به انتها رسیده است.

از پیمایش افقی دوری کنید. در حالی که پیمایش عمودی هم اکنون در طراحی صفحات وب مورد پذیرش است، از پیمایش افقی باید پرهیز شود. صفحه  بسیار عریض که در محدوده یک صفحه  نشان داده خواهد شد ، همانطور که قرائت انجام می شود نیازمند پیمایش پیوسته خواهد بود. این امر فوق العاده پر زحمت و ناکارآمد خواهد بود.   محدود کردن پیمایش به حرکات بالا و پایین ، فرآیند پیمایش را به نسبت زیادی ساده می کند.

زمانی که افراد برای درک مطلب در حال قرائت هستند از صفحات پیمایش طولانی استفاده نمایید. Koyani و همکاران توصیه کردند که صفحات طولانی نیازمند پیمایش ، زمانی باید استفاده شوند که صفحه بندی از طریق لینکها تاخیر زمانی ایجاد می کند که می تواند فرآیندهای فکری کاربران را مختل نماید. با تاخیرات مینیمم صفحات، محتوای پیام بهتر حفظ خواهد شد. آنها گزارش کردند که اگر صفحات زمان بارگیری سریعی داشته باشند، در خواندن و درک مفاهیم تفاوت مطالعه قابل اعتمادی بین صفحه بندی و پیمایش وجود ندارد. وقتی که زمان پاسخ منطقی وجود دارد، سپس از صفحه بندی به جای پیمایش استفاده کنید.

به استفاده از صفحه بندی تش.یق نمایید. صفحه بندی تمام-صفحه در وب، می تواند با استفاده از کلیدهای  صفحه بالا و صفحه پایین یا با کلیک کردن روی آیکونهای صفحه –بالا یا صفحه-پایین نوار پیمایش انجام شود. سپس متن با استفاده از تعدادی خطوط هم ارز اندازه صفحه نمایش حرکت داده می شود. این اغلب سریعتر از پیمایش یک خط در یک زمان می باشد. برخی مطالعات اخیر مسائل پیمایش و صفحه بندی صفحه وب را بیان کرده اند. Piolat و همکاران ، در مطالعات گذشته، تفاوت چشمگیری بین صفحه بندی و پیمایش در قرائت متن مشاهده نکردند. کاربران صفحه بندی، به هرحال، در ایجاد بازنمودهای ذهنی متن، یافتن اطلاعات مربوطه و یادآوری ایده های اصلی  برتر بوده اند. Blinn و Biers دریافتند که، به هنگام جستجوی وبسایتها با صفحات کوتاه، در مقابل پیمایش، اطلاعات با صفحه بندی سریعتر یافت می شوند. Mead و همکاران،  تاثیرات سن کاربران بی تجربه روی صفحه بندی و پیمایش را بیان کرده اند. کاربران مسن تر ( 64 تا 81 ساله) تمایل به پیمایش خط در یک زمان دارند. کاربران مسن، به هنگام استفاده از صفحات کامل کوتاه  اطلاعات به جای صفحات پیوسته طولانی، بهتر عمل می کنند. هدایت صفحه بندی ، به نظر می رسد فوایدی برای کاربران دارد. استفاده از آن را تشویق می کنند.

نسخه صفحه بندی. با ایجاد یک نسخه دوم از وبسایت از دسترسی صفحات کامل برای قرائت و جستجو در وب اطمینان پیدا کنید، یکی شامل صفحات نمایشی که از طریق صفحه بندی مشاهده شده اند.

مقدار اطلاعات برای نمایش

• مقدار مناسبی از اطلاعات را برای وظیفه نشان دهید

• بسیار کم ناکافی است.

• بسیار طولانی گیج کننده است.

• تا جایی که ممکن است تمامی اطلاعات ضروری برای انجام یک عمل یا تصمیم گیری روی یک صفحه نمایش را نشان دهید.

• افراد محبور نیستند که اشیای روی یک صفحه نمایش را برای صفحه بعد به خاطر بسپارند.

• صفحه نمایش یا سطح تراکم پنچره را تا بیش از 30 درصد محدود نکنید

مقدار مناسب اطلاعات. نشان دادن اطلاعات بسیار زیاد در صفحه نمایش گیج کننده است، رقابت زیادی بین اجزای صفحه نمایش برای توجه افراد وجود خواهد داشت. زمان جستجوی بصری طولانی تر خواهد شد، و درک ساختار معنی دار بسیار مشکل خواهد بود. نمایش اطلاعات بسیار کم، ناکافی است و ممکن است به حافظه شخص فشار آورد، طوری که مجبور شود اطلاعات روی صفحه نمایش های متعدد را به خاطر بسپارد.  

تمامی اطلاعات ضروری را نمایش دهید. در حالت کلی، تمامی اطلاعات لازم برای انجام یک فعالیت یا تصمیم گیری را روی یک صفحه نمایش نشان دهید. اگر اطلاعات قرار گرفته در صفحات نمایش متعدد باید به خاطر سپرده شوند، حافظه شخص دوباره تحت فشار خواهد بود. توسعه یک صفحه نمایش با تمامی اطلاعات ضروری ، به تحلیل های دقیقی از وظایف کاربران نیاز دارد.

تراکم صفحه نمایش. یک معیار عینی از اینکه چه مقدار باید روی صفحه برود، توسعه یافته است: تراکم. تراکم، طبق تعریف، یک محاسبه از نسبت حالات نمایش کارکتر در صفحه نمایش می باشد، یا  ناحیه ای از صفحه نمایش دربردارنده ی چیزی است. تراکم به طور واضحی به پیچیدگی مربوط است، در حالی که هر دو “چه مقدار وجود دارد” را اندازه می گیرند. پیچیدگی به اجزا نگاه می کند، تراکم در کارکترها، طوری که آنها باهم ظهور و سقوط می کنند. 

در حالت کلی، مطالعات نشان دادند که افزایش در تراکم نمایش، زمان و خطاها در یافتن اطلاعات را افزایش می دهد. دو نوع از تراکم وجود دارد که روی صفحه نمایش محاسبه شده است: کلی و محلی (جزئی).

تراکم کلی اندازه گیری درصد کارکترهای قرار گرفته در کل صفحه نمایش حاوی اطلاعات می باشد. Danchek، بیان کرد که چکالی نباید از 25 درصد فراتر رود. با گزارش نتایج قضاوت کیفی صفحات نمایش “خوب” ، او یافت که تراکم آنها 15 درصد بوده است. Tullis در مطالعه خود در سال 1981، گزارش کرد که تراکم صفحات نمایش از یک سیستم موفق در حال اجرا- و -رو به بالا در محدوده ی 9/0 تا 9/27 درصد، با میانگین 2/14 درصد بوده است. با استفاده از این و دیگر داده های تحقیقی، او نتیجه گرفت که محدوده دانسیته بالای متداول، به نظر می رسد حدود 25 درصد باشد. 

Thacker صفحات نمایش با تراکمم 14 درصد، 29 درصد، و 43 درصد را مقایسه کرد. با افزایش تراکم، زمان پاسخ به طور چشمگیری افزایش یافته است. او دریافت که، به هرحال، زمان افزایش بین 14 درصد و 29 درصد ، بسیار کمتر از زمان افزایش بین 29 درصد و 43 درصد بوده است. او همچنین دریافت که سرعت خطا با تراکم بالاتر افزایش یافته است، صفحات نمایش با تراکم 43 درصد به طور قابل توجهی خطاهای زیادی را نشان می دهند.

تراکم محلی اندازه می گیرد که صفحه نمایش “کاملا انباشته” چگونه است. اندازه تراکم محلی ، توسط Tullis به وجود آمده، در صد کارکترها در 88-کارکتر دایره دید شرح داده شده در مرحله 1 می باشد، که توسط فاکتورهای وزنی نشان داده شده در زیر نصحیح شده اند.

برای هر کارکتر در صفحه نمایش، یک تراکم محلی با استفاده از فاکتورهای وزنی فوق محاسبه شده است، و سپس یک میانگین برای تمامی کارکترهای صفحه نمایش ایجاد شده است.

شکل 19-3 و 20-3 صفحه نمایش های اصلی و مجددا طراحی شده از مطالعه سال 1981 Tillus می باشند. اندازه های تراکم برای این صفحات نمایش عبارتند از:

شکل 19-3 (اصلی):

تراکم کلی: 9/17 درصد

تراکم محلی: 0/58 درصد

شکل 20-3 (مجددا طراحی شده):

تراکم کلی = 8/10 درصد

تراکم محلی= 6/35 درصد

شکل 19-3: صفحه نمایش اصلی ، Tillus (1981).

در هر دو مورد، صفحه نمایش با طراحی مجدد موثر ، اندازه تراکم پایین تری داشته است. در مطالعه پیگیری وی در سال 1983، Tillus دریافت که تراکم محلی کمتر می تواند ویژگی بسیار مهمی باشد، که حس مثبت “رضایت بصری” ایجاد می کند.

تحقیق، برخی راهنمایی ها برای صفحات نمایش را پیشنهاد کرد. سطوح تراکم کلی بالاتر از حدود 30 درصد نباشد. این تراکم بالای توصیه شده باید با دقت بسیاری تفسیر گردد. تراکم، به خودی خود، تاثیری روی این ندارد که آیا آنچه نمایش داده شده یا  نه “حس ایجاد می کند”. این یک سوال کاملا متفاوت است. تراکم می تواند همیشه از طریق ایجدا اختصارات برای تمامی کلمات کاهش یابد. هزینه تراکم پایین در این مورد ممکن است ناخوانایی و درک ضعیفتر باشد. در واقع، صفحات نمایش با طراحی ضعیف، به منظور دست یابی به وضوح بیشتر مجددا طراحی شده اند و نسبت به نسخه اصلی ، اختتامیه واقعی با اندازه تراکم بالاتر داشته اند. چگونه تمامی “متفق بودن با هم” هر گز نمی تواند از اینکه چه مقدار وجود دارد جدا شود.

در نتیجه، تمامی این تحقیق تراکم با استفاده از صفحات نمایش مبتنی بر متن انجام شده بود. با بسیاری از کنترل های جعبه مانند یا تخصصی در صفحات نمایش گرافیکی، مانند جعبه های لیست یا اسلایدها ، محاسبه تراکم تنها به صورتی که نشان داده شده مشکل می باشد. بنابراین آیا انجام صفحات گرافیکی ضروری است؟ در واقع خیر. تحقیق شرح داده شده بود تا ارزش کاهش تراکم در طراحی صفحه نمایش را نشان دهد. از نقطه نظر عملی، اگر راهنماها برای تنظیم و گروه بندی رعایت شوند، تراکم صفحه نمایش تا سطح قابل قبولی کاهش خواهد یافت.

شکل 20-3: صفحه نمایش با طراحی مجدد، Tillus (1981).

کاغذ در مقابل قرائت صفحه نمایش

امکانات ساده برای چاپ یک نسخه از اسناد فراهم نمایید.

تکنولوژی چاپ در طی چندین قرن تکامل یافته است. فاکتورهایی مانند اندازه تایپ و استایل، فاصله گذاری خطوط و کارکترها، و پهنای ستون و حاشیه کانون توجه و تحقیق در بخش زیادی از آن زمان بوده است. حاصل این تحقیق ، مواد چاپی بسیار خوانا و جذاب می باشد. در مقابل، کاراکترهای مبتنی بر CRT، ابتکارات نسبتا جدید با تعداد زیادی از محدودیت های تکنیکی می باشند. نتیجه این است  که یک کارکتر نمایش داده شده که اغلب فاقد کیفیت بالای یک کاغذ متوسط است می تواند فراهم شود. این اختلاف در کیفیت منجر به تفاوت کارایی شده است، زمانی که قرائت کاغذ و صفحه نمایش مقایسه شده اند. تحقیقات  گوناگونی در طی سالها در یافته اند که سرعت قرائت صفحات نمایش بیش از 40 درصد آهسته تر است ، و مستعد خطای بیشتری هستند. 

تحقیقات جدیدتر نشان می دهند که همانطور که وضوح نمایش بهبود می یابد، اختلافات سرعت قرائت کاهش می یابد، اگر حذف نشده باشند. کارایی خواندن، با استفاده از اسناد چاپ شده کاغذی و مانیتورها با وضوح متفاوت، موضوع دو مطالعه توسط Ziefle بوده اند. در مطالعه اول، وی کاغذهای چاپ شده با 255 کارکتر در هر اینچ (dpi) و مانیتورهایی که وضوح آنها 600*832 پیکسل (dpi 60) و 1200*1664 پیکسل (dpi120)  بوده است را مقایسه کرد. یک مانیتور 19 اینچی که کاراکترهای سیاه را در زمینه روشن نشان می داد، استفاده شده و سرعت قرائت و دقت غلط گیری مقایسه شده بود. Ziefle  هیچ اختلافی در مانیتورهایی با وضوح مختلف مشاهده نکرد. این، به هرحال، فایده مهم کپی بر استفاده از مانیتور بود. خواندن از روی کاغذ سریعتر بوده ، 200 کلمه در هر دقیقه تا wpm180، و دقت غلط گیری نیز بیشتر بوده است. خواندن از روی کاغذ، توسط 80 درصد از کاربران ترجیح داده شده بود. 20 درصد باقی مانده صفحه نمایش با وضوح بالا را  ترجیح می دادند (1200*1664).

Gujar  و همکاران، به هرحال، متن نوشته شده روی کاغذ را با متن نشان داده شده روی صفحه نمایش مقایسه کردند و اختلاف آماری چشم گیری بین زمان خواندن و خطاهای آشکارشده پیدا نکردند. مشارکت کنندکان، فکر می کردند سرعت خواندن سریعتر از روی کاغذ به طور قابل توجهی بهتر از خواندن توسط صفحه نمایش باشد. 

برای قرائت طولانی تر، هنوز به نظر می رسد نمایش چاپ شده مواد فواید قابل توجهی داشته باشد، به هرحال، و احتمالا برای مدت زمانی ادامه خواهد یافت. مردم خواندن از روی کاغذ را ترجیح می دهند. فعالیت های ضروری خواندن از روی  صفحه نمایش (پیمایش، صفحه بندی، و غیره) نسبت به عمل جابجایی صفحه در قرائت از روی متن ، پرزحمت هستند. خواندن از روی کاغذ، راحتی بیشتری را ارائه می دهند، خواننده محدودیت فیزیکی و محیطی کمتری دارد. (خواندن از روی کاغذ می تواند در کنار استخر، رختحواب یا هر جای دیگری که نور کمی وجود دارد انجام گیرد). بنابراین، همیشه امکانات ساده ای برای پرینت اسناد فراهم نمایید.

کاربرد اجزای صفحه نمایش

یک کاربرد به افراد اجازه می دهد که وارد شوند، انتخاب کنند، حذف کنند، اصلاح نمایند، و گاهی اوقات داده های موجود در پایگاه داده را مشاهده نمایند. اجزای محتوی در صفحه نمایش باید این اهداف چندگانه را حمایت نمایند. از نظر تاریخچه طراحی صفحه نمایش، اجزای استفاده شده برای این منظور فیلد نامیده شده اند. آنها معمولا مستطیل شکل هستند، و بسته به مقدار اطلاعاتی که باید وارد کنند، ویرایش نمایند یا باید دیده شوند، اندازه های متفاوتی دارند. با ورود سیستم های گرافیکی، به هرحال، انواعی از اسیاء دیگر برای افراد ایجاد شده بود تا اطلاعات را در پایگاه داده قرار دهند. به صورت یک گروه، این اجزا کنترل نامیده شده اند. بسیاری از کنترل های گرافیکی، از آنچه که کاربر به عنوان گزینه بهتر انتخاب می کند یا انتخاب می کند فهرست بندی (لیست) نمایش می دهند. برخی کنترلها، البته، هنوز اجازه می دهند داده توسط آنها وارد شود. کترل شبیه به فیلد در سیستم های گرافیکی text box نامیده می شود.

کنترل های به طور معمول دو سهم دارند. 1) آنها یک فیلد داده را در بر دارند، یک ناحیه ای که در آن داده یا اطلاعات باید کلیدداریا انتخاب شده باشند، یا به سادگی نمایش داده شوند. و 2) آنها اغلب عنوان توصیفی یا برچسب شناسایی انواع دادههای موجود در فیلد را دارند.

کنترلها نمی توانند در صفحه نمایش به تنهایی وجود داشته باشند. انواع دیگری از اطلاعات به منظور فراهم کردن متن برای کاربر ضروری هستند و برای اینکه به فراهم نمودن و تفسیر داده ها کمک نمایند. این اجزای اضافی یک عنوان، سرفصل، و اطلاعات ساختاری را شامل می شوند. راهنماهای زیر این اجزای صفحه نمایش را بیان می کند. (استفاده مناسب از کنترل های مختلف و راهنماهای سراحی کنترل در مرحله 7 نشان داده شده است).

یک عنوان هدفمند، نقشه راهی با هدف کمک به فهم کاربرد سازمان یک برنامه و ساختار هدایت فراهم خواهد کرد.

پنجره ها

• تمامی پنجره ها باید عنوان قرار گرفته در بالا داشته باشند.

-استثنا: پنجره های حاوی پیام

• به طور واضح و مختصر هدف هر پنجره را شرح دهید.
• به طور کامل با استفاده از حروف بزرگ یا مخلوطی از فونتها هجی کنید
• اگر truncation عنوان ضروری است، آنرا از راست به چپ برش دهید.

عنوان پنجره باید در بالا و در وسط قرار گیرد و باید با استفاده از حروف بزرگ یا به صورت مختلط با استایل عنوان هجی گردد. استفاده از فونت بزرگ، تاکید متوسطی به آن می دهد، به ان در تنظیم مجزا از بدنه صفحه نمایش کمک می کند. (IBMs SAA CUA و پنجره های میکروسافت عنوان را شبیه همه اجزای صفحه نمایش به صورت حروف مختلط نشان می دهند). همچنین فونت بزرگتر مطلوب است. پنجره های حاوی پیام، به هرحال، نیازی به عنوانندارند. عنوان باید به طور واضح و به اختصار، هدف صفحه نمایش را نشان دهند. اگر پنجره به صورت نتیجه ای از انتخاب قبلی ظاهر می شود، عنوان باید به طور واضح جمله بندی انتخاب صورت گرفته برای بازیابی آنرا منعکس نماید. برای پنجره های کوچکتر، که truncation ضرروی است، آن را از راست به چپ برش دهید.  

اگر عنوان در بالای  نوار منو ظاهر می شود، زمینه عنوان باید با آن نوار متضاد باشد. یک توصیه استفاده از رنگ زمینه و رنگ برچسب مشابه با بدنه صفحه نمایش می باشد. یک عنوان می تواند با بالاترین موقعیت آن در صفحه نمایش تشخیص داده شود، بنابراین استفاده از رنگ متفاوت از سایر اجزای صفحه نمایش باید به سردرگمی های بصری اضافه گردد.

صفحات وب

• تمامی صفحات وب باید عنوانی داشته باشند که در نوار مرورگر عنوان و در صفحه حاوی آنها قرار گرفته باشد.

-نوار مرورگر عنوان و عنوان صفحه باید یکسان باشند.

• عنوان های باید:

-توصیفی باشند.

-منحصر بفرد و به طور چشمگیری متفاوت از سایر صفحات وب باشند.

-مختصر باشند

تمامی صفحات وب باید یک عنوان قرار گرفته در نوار مرورگر عنوان و همچنین در هر صفحه محتوا داشته باشند. عناوین صفحه محتوا باید در بالای صفحه قرار گیرد. نوار مرورگر عنوان و عنوان صفحه باید یکسان باشند تا از سردرگمی کاربر پرهیز شود. عنوانها توسط موتورهای جستجو برای تشخیص صفحات استفاده شده اند، بنابراین عنوانها باید توصیفی، منحصر بفرد و دارای تفاوت چشمگیری باشند. اگر عنوانها منحصر بفرد و به طور چشمگیری متفاوت نباشند، کاربر نمیتواند صفحات را متمایز کند. این همچنین در جستجوی فهرست دلخواه یا اسکن لیست تاریخچه برای صفحه ای ویژه مشکل ساز خواهد بود.

شرح تصاویر/ برچسب ها

شرح تصاویر و برچسبها تا چه اندازه در طراحی مهم هستند؟ مطابق Resnick  و Sanchez بسیار مهم هستند. آنها آزمایشی را  طراحی کردند تا ارزش برچسب های خوب را در کارایی و درک سهولت استفاده از یک بازار محصولات بهداشتی وب سایت کشف نمایند. (همچنین سرفصل ها در این تحقیق به صورت برچسب در نظر گرفته شده اند). این متن برجسبها و عناوین به صورت اجزای جدا از هم شرح می دهد). Resnick و Sanchez همچنین دو طرح سازمانی ساختاری موجود را برای محصولات بهداشتی در وبسایت شناسایی کردند. با محصولات ( میله ها، قرص ها، کتاب و غیره) و با عملکردهای (کاهش وزن، کاهش استرس، و غیره). این طرح ها همچیت ارزیابی شدند.

شرکت کنندگان در مطالعه، با استفاده از عمل کارت-مرتب سازی، سه سطح از برچسب – خوب، متوسط، و ضعیف برای هر دو طرح سازمانی به دست آوردند. این مطالعه دریافت که برچسب های خوب، تاثیر عمیقی روی کارایی داشته اند. برچسب های خوب منجر شدند به :

• 90درصد کارایی بیشتر در پیدا کردن یک آیتم
• 25 درصد کلیک کمتر برای کامل کردن یک عمل.
• خطاهای کم قابل توجه (گذر از مسیر بهینه)
• نرخ بالای رضایت مشتری به میزان قابل توجه

در ارزیابی ساختاری، برچسب های خوب برای یک طرح هیچ منفعتی نسبت به بقیه نداشته اند. با برچسبهای بد، به هر حال، کاربران به طور موثرتری از ساختار مبتنی بر محصول استفاده می کردند.  نتایج مطالعه نویسندگان- کلیدی برای معماری خوب سایت ، و گسترش جهت یابی خوب، برچسب های خوب هستند.

• کنترلها با شرح شکلها و بچسب ها را شناسایی کنید.
• شرح شکلها را به طور کامل در یک زبان معنی دار برای کاربر بنویسید.
• از فونتهای مختلط استفاده کنید.
• حرف اول هر کلمه مهم را با حرف بزرگ بنویسید
• هر برچسب را با یک دونقطه “:” پایان دهید.
• از برچسبهای مجزا استفاده کنید تا به راحتی بتوانید از برچسبهای دیگر متمایز نمایید

-تفاوتهای اندک (یک حرف یا کلمه) سبب سردرگمی می شود.

• ثبات فراهم کنید

کنترلها با برچسبها را معین کنید. تمامی کنترل های صفحه نمایش باید شرح یا عنوانی داشته باشند که محتوای کنترل را معین نماید. با استفاده از کلمات برچسبهایی ایجاد کنید که کاربران برای مراجعه به آیتم ها استفاده نمایند و از اصطلاحات خاص دوری کنید. شرح شکلها باید بسیاری از کنترل ها را شامل شود. متنی که در آن اطلاعات در دنیایی بزرگ یافت شده اند ، نشانه هایی برای معانی این اطلاعات فراهم می کنند. یک شماره در خط تلفن به راحتی به عنوان شماره تلفن قابل شناسایی است؛ یک شماره در صفحه فلزی پشت اتومبیل حک شده است به راحتی به عنوان شماره پروانه قابل شناسایی است. اطلاعات نشان داده شده در صفحه نمایش، که متن طولانی داشته اند، به راحتی قابل شناسایی نخواهند بود.

به هرحال، برخی استثناها در این قانون برای صفحات نمایش فقط خواندنی یا تنها پرس و جو وجود دارد. در برخی موارد ساختار داده ممکن است به تنهایی برای تعیین معنی آن کافی باشد. از مثالهای بسیار بارز نام، خیابان، شهر، ایالت، و کد پستی می باشد. تاریح می تواند احتمالی دیگر باشد. حذف این شرح های متداول، خدمت بیشتری به تمیز کردن صفحات نمایش فقط خواندنی خواهد بود. قبل از حذف شرح ها، به هرحال، باید تعیین شود که تمامی کاربران صفحات نمایش ، قادر خواهند بود تا این فیلدها را در همه زمانها شناسایی نمایند.  

ساختار و اندازه. شرح ها در صفحات نمایش باید واضح، سازگار باشند و به طور واضحی اطلاعات نمایش داده شده را شرح بدهند. شرح ها برای کاربران صفحه نمایش با تجربه بسیار مهم هستند. همانطور که فرد با تجربه تر می گردد، اهمیت آنها کاهش می یابد. بنابراین، شرح ها باید به طور کامل به زبان طبیعی کاربر نوشته شوند. در حالت کلی، اختصارات و ادغام ها نباید استفاده شوند. برای دست یابی به توصیه های موجود که به طور مختصر شرح داده شده اند، گهگاهی اختصارات یا ادغام ها ممکن است ضروری باشند، اما آنهایی را انتخاب کنید که در زبان روزمره کاربردی معمول هستند یا آنهایی که دارای اهمیت هستند و به راحتی یادگرفته می شوند. هم چنین، شرح شکل ها را در با روشنایی یا شدت متوسط نشان دهشد. تاکیدهای بصری برای داده یا اطلاعات صفحه نمایش انجام خواهند شد.

نوشتن کلمه با حروف بزرگ. با شرح شکل های مختلط (حروف کوچک و بزرگ) فیلد، با استفاده از استایل تیتر شرح داده در قبل، اولین حرف هر کلمه مهم را با حروف بزرگ بنویسید. یک شرح شکل، یک جمله نیست، اما نام یک ناحیه است که اطلاعات کلیدی خواهد شد. این امر آن را به یک اسم خاص  تبدیل می کند. در موقعیتی که یک شرح شکل به صورت سوالی بیان شده باشد،  یک جمله خواهد بود ، و سپس تنها حرف اول آن  باید به صورت بزرگ نوشته شود. هرگز شرح شکل یا جمله را با حروف کوچک شروع نکنید. حرف بزرگ، شناسایی شروع هر شرح را برای چشم راحتتر می سازد. متاسفانه برخی استایلها ، مطابق استایل تیتر که از بزرگ کردن حروف، برای حرف آغازی هر کلمه مهم در شرح استفاده می کند، راهنمایی نمی کنند. آنها استایل جمله ترجیح داده و توصیه می کنند ، که تنها حرف آغازی اولین کلمه را با حروف بزرگ می نویسد. (به جز برای کلمات اختصاری، اختصارات، اسم های خاص، و غیره).

طراحی با یک دو نقطه. یک شرح باید با یک دو نقطه ( : ) پایان یابد تا به طور واضح به عنوان شرح تشخیص داده شود، و همچنین به طور آشکارا از داده های یک فیلد متمایز گردد. دوو نقطه ساده است ، طور فیزیکی  شبیه یک حرف یا شماره نیست، و از لحاظ گرامری معنی دار است، در جایی که عموتا برای هدایت توجه به موضوع تابعه هدایت می کند. متاسفانه، بسیاری از سیستم های گرافیکی از این سعولت استفاده نمی کنند، و شرح ها به طور بصری با اجزای دیگر صفحه نمایش ترکیب شده اند.

بدلیل اینکه ورودی توصیه شده برای یک کنترل ورودی یک جعبه خواهد بود، شرح را به حد کافی از فیلد ورودی خود متمایز می کند، گنجاندن یک دو نقطه زائد به نظر می رسد. به هرحال، صفحات نمایش تنها خواندنی، نمایش و تحقیق بسیار موثرتر خواهند بود اگر داده نشان داده شده در یک جعبه نشان داده نشود، از دونقطه استفاده منید تا شرح را از داده های ضروری مطبق متمایز نمایید. بنابراین، گنجاندن دو نقطه بعد از تمامی شرح ها،  یک سازگاری را در  سراسر صفحه نمایش فراهم خواهد کرد.

تمایز. شرح ها که مشابه هستند، اغلب کلمه یکسان  یا کلماتی را بارها و بارها تکرار می کنند. این امر اغلب توجه بینندگان را به الگوی ایجاد شده با کلمه تکراری هدایت می کنند، پتانسیل  برای سردرگمی را افزایش می دهند، به تراکم می افزایند، و به سردرگمی صفحه نمایش می افزایند. یک راه حل بهتر ترکیب کلمه های معمول با عنوان ها، زیرعنوانها، یا شناسه های گروه می باشد، همانطور که در شکل 3-2-1 نشان داده شده است.

سازگاری. برای همه فیلدهای داده های یکسان در کل صفحه نمایش، جمله بندی های شرح یکسان استفاده کنید.

شکل 3-2-1- ارائه تمایز بهتر شرح های کنترل. ( کلمه اضافی مقدار  با عنوان ترکیب شده است).

فیلدهای داده

• برای فیلدهای داده ورودی یا قابل تصحیح

-داده را به صورت های زیر نشان دهید

• یک جعبه خطی
• یک حعبه با پس زمینه متضاد نور رنگی
• آیتم های داده طولانی را به تکه های منطقی تبدیل کنید
• طول رشته متناسب با اندازه ورودی فراهم کنید
• برای صفحات نمایش تحقیق یا نمایش/ تنها خواندنی داده های غیر قابل تغیر بگنجانید

-داده را در  پس زمینه نرمال صفحات نمایش بدون هیچ حاشیه ای نشان دهید.

• برای فیلدهای داده های موقتا غیر فعال

-محتوی داده فیلد داده هارا روشن تر از فیلدهای فعال نشان دهید.

-رنگی زمینه ناحیه ورودی را تغییر ندهید یا شرح را روشن تر نمایید

• به طور بصری به فیلدهای داده تاکید کنید

سه نوع فیلد داده در صفحات نمایش یافت شده اند. 1) آنهایی که داده ممکن است وارد شود، یا آنهایی که حاوی داده هایی هستند که می توانند اصلاح شوند 2) آنهایی که داده هایی را نشان می دهند که نمی توانند تغیییر کنند 3) آنهایی که ممکن است موقتا غیر فعال باشند و اجازه تغییر نمی دهند. قانون طراحی برای هر یک متفاوت است.

فیلدهای داده ورودی یا قابل اصلاح. یک فیلد داده ورودی یا قابل اصلاح باید کفیت های زیر را دارا باشد:

• توجه فرد را به این حقیقت جلب کنید که اطلاعات باید کلیدی باشند یا در آن انتخاب شوند.
• از خوانایی کارکترهایی که در آن کلیدی شده اند کم نکنید.
• به طراحی راحت نوع یا ساختار ورودی مورد نیاز اجازه دهید، مانند ترکیب اسلش ها (ممیز) (/) در یم فیلد داده.
• علامتی برای اندازه ماکزیمم ورودی مورد نیاز در سراسر طول فیلد فراهم نمایید.

در مطالعات اولیه با استفاده از صفحات نمایش مبتنی بر متن، چنین یافت شده که افراد به شدت ترجیح می دهند که چیزهایی باید در صفحه نمایش، نمایش داده شوند تا نشان دهند که داده مجا باید وارد شود. در مطالعه دیگر،  چنین یافت شد که بهترین جایگزینها برای تشخیص یک فیلد ورودی، یک خط شکسته تاکید یا یک جعبه بوده است. یک تاکید به طور سنتی در صفحات نمایش مبتنی بر متن استفاده شده بود.

جعبه هم اکنون توصیه شده است، و باید در صفحات نمایش گرافیکی یا صفحات وب استفاده شود.

داده ها با ساختار طولانی را به قطعه های منطقی بشکنید. به عنوان مثال، یک شماره تلفن شکسته شده به سه تکه، برای کلید کردن و مرور به منظور بررسی راحتتر خواهد بود.

فیلدهای ورودی ایجاد کنید که به انازه کافی بزرگ باشند تا تمامی داده ورودی را بدون پیمایش نشان دهند. برای کاربر نشانه ای از ماکزیمم اندازه ورودی مورد نیاز در یک فیلد داده ، در سراسر طول فیلد فراهم نمایید. اگر به دلیل محدودیت های فضایی یک فیلد باید کوچک شود، پیمایش فیلد را فراهم نمایید تا کل ورودی را تصرف نماید. در فیلدهای ورودی متنی طولانی، برای کاربر مایوس کننده است که برخلاف محدودیت پیش رود، بنابراین نیازمند این است که ورودی ویرایش شود تا از طریق محدودیت های فیلد تناسب پیدا کند.

صفحات نمایش فقط خواندنی/نمایش. برای صفحات نمایش تحقیق یا نمایش/ فقط خواندنی ، بهتر است که دادهها در زمینه صفحه نمایش نشان داده شوند. این امر  اسکن و قرار گیری ساده اطلاعات را ممکن می سازد. استدلالها در بخش سازماندهی صفحات نمایش “نمای/فقط خواندنی” به طور کوتاه شرح داده خواهد شد.  

فیلدهای موقتا غیر فعال. داده یا اطلاعات بخش بسیار مهم ر صفحه نمایش می باشند. که باید با برخی حالات، همچنین از طریق شدت بالا، Bold کردن، یا رنگ روشتن تر برجسته تر شوند. عنوان ها و شرح ها برای کاربران جدید یا اتفاقی بسیار مهم هستند. همانطور که افراد با سیستم و صفحات نمایش آسنا می شوند، به محض اینکه صفحه نمایش نشان داده می شود توجه آنها به سمت داده ها جلب می شود. یک کاربر با تجربه ، اغلب تنها زمانی که داده را به دقت بررسی می کند با صفحه نمایش کار خواهد کرد، شرح ها را و عنوان ها را نادیده می گیرد. داده را هایلایت نمایید زیرا چشمان کاربر را جذب خواهد کرد. نادیده گرفتن سایر اجزای صفحه نمایش راحت است.

شرح کنترل- تمایز فیلد داده

• شرح ها را از دادهها با استفاده از موارد زیر تفکیک کنید

-متضاد کردن ویژگی ها، به عنوان مثال شدتهای مختلف، ستون های مجزا، جعبه ها و غیره.

-ارتباطات فیزیکی را ثابت نمایید

شکل 3-22-

• برای داده فیلد تنها

-شرح را در سمت چپ فیلد داده قرار دهید

شکل 3-23

-شرح را با داده کنترل تنظیم نمایید

-به طور متناوب، شرح را در بالای فیلد داده قرار دهید

– شرح های توجیهی را تراز نمایید، بالای سمت چپ فیلد داده

شکل 3-24

هر زمان که ممکن است، ارتباط موقعیتی سازگار با صفحه نمایش ، یا بین صفحات مرتبط را حفظ نمایید.

• برای فهرست بندی متعدد داده جهت دار-ستونی ، شرح را در بالای فیلد داده ستونی قرار دهید.

شکل 3-25

شرح ها باید کامل، وااضح، دارای تشخبص راحت، اسکن راحت باشند و از دیگر شرح ها و فیلد داده ها به راحتی قابل تمایز باشند. شرح ها همچنین باید به طور واضح به فیلد داده مربوطه مرتبط باشند.

متمایز کردن شرح ها از داده. شرح ها و داده باید به طور بصری در برخی حالات  قابل تمایز باشند بنابراین آنها مجبور نیستند در متن خوانده شوند تا تعیین کنند که هر یک کدام است. یک شکست رایج بسیاری از صفحات نمایش گذشته این است که شرح ها و داده ها ظاهر یکسانی داشته اند و زمانی که صفحه نمایش پر شده با یکدیگر ترکیب شده اند . این امر تمایز را مشکل می سازد و زمان جستجوی شرح و فیلد داده را افزایش می دهد. روش هایی که می تواند برای انجام تمایز استفاده شوند ، علاوه بر تمایز شرح ها با دو نقطه، استفاده از متضاد کردن ویژگی ها و ارتباطات موقعیتی ثابت می باشد.

فیلد های داده تنها. یک موقعیت توصیه شده برای شرح ، سمت چپ فیلد داده و ترازشدن افقی با فیلد داده می باشد. متناوبا، شرح برای یک داده منفرد می تواند در سمت چپ بالای فیلد داده باشد. ارتباط نوقعیتی ثابت را در صفحه نمایش و در بین صفحات نمایش مرتبط متعدد، تا زمانی که ممکن است حفظ نمایید.

فهرستهای جهت دار-ستونی

برای فهرست بندی متعدد داده ستونی، شرح را در بالای فیلد داده قرار دهید. سمت چپ/شرح  را در بالای فیلد داده تنظیم نمایید. از فرمت شرح افقی برای فیلدهای تنها استفاده کنید و از جهت گیری شرح ستونی برای فیلدهای تکراری استفاده نمایید تا تمایز بهتری بین فیلدهای تنها و تکراری ایجاد کنید. شرح فیلد –تنها(تک) همیشه جلوتر از داده خواهد بود، و شرح ها برای فیلدهای ستونی تکراری همیشه روی بالاترین فیلد داده خواهد بود.