حفاری انحرافی
معمولا حفاری یک چاه برای رسیدن به هدف به صورت کاملا عمودی ناخواسته و ناممکن است. برای مثال به علت یک سری دلایل زیست محیطی، شاید نیاز باشد تا مانند شکل بالا شروع حفاری چاه در فاصله ای دور تر از نقطه هدف اتفاق بیافتد. یک دیواره چاه از این دست، تا عمق معینی به صورت مستقیم پایین رفته ، سپس به سمت نقطه هدف به میزان معینی از حالت عمودی منحرف یا باصطلاح کج می شود.
مسدود بودن چاه
بعضا یک چاه ممکن است بدلیل مسدود بودن مسیر از حالت عمودی منحرف شود؛ برای مثال توسط نوعی مانده که قابل ترمیم هم نیست. در چنین شرایطی، مانده باید سیمانی شود. سپس با مته زنی انحرافی، مانده منحرف خواهد شد، و بخش جدید چاه بصورت مواز ی شاخه اصلی چاه ادامه می یابد. در نقطه انحراف چاه، سوراخی که درون جداره ایجاد میشود اصطلاحا روزنه یا دریچه نامیده میشود.
حفاری انحرافی در عملیات عمقهای دور از ساحل مثل عملیات هایی که در دریای شمال انجام میشوند، عملیاتی ضروری است. اگر هر چاهی در یک منطقه دور از ساحل، سکوی تولید مختص خود را داشت، نفت و/یا گاز، برای تولید تجاری خیلی خیلی گران در می آمد. در سال ۱۹۷۹ هزینه کل یک سکوی تولید، حدود ۲۰۰ میلیون پوند استرلینگ تمام شد. هزینه تخلیه کامل یک منطقه دور از ساحل میتواند تا میلیاردها پوند برسد. با استفاده از حفاری انحرافی، ۲۵ تا ۳۰ چاه میتوانند از یک تک شاخه سرچشمه بگیرند.
دکل های حفاری
دکل های حفاری دور از ساحل عمدتا دو نمونه هستند: ثابت و شناور. در دکلهای ثابت، در آب نسبتا کم عمق، سکوی دکل حفاری توسط یک لوله هادی سخت به سوراخ متصل شده است. در دکلهای شناور، در آبهای به نسبت عمیق، سکوی دکل حفاری و سوراخ توسط یک لوله خیزک منعطف به اتصال داده شده اند.
در زمان شروع حفاری، یاقه حفاری عمدتا شمل یک توربو دریل و یک طوقه خمیده می باشد. زاویه باید به دقت ۱ تا ۲ درجه بر هر ۱۰۰ متر از گودال، تنظیم شود. در زمان ساختن حفره باید با استفاده از نمودارگیری از صحیح بودن جهت و زاویه اطمینان حاصل کنیم. با وارد کردن یک شیب سنج و یک دوربین به داخل لوله حفاری اندازه گیریها و اطلاعات لازم را دریافت میکنیم. به همین علت، طوقه های بالای طوقه خمیده باید غیر مغناطیسی باشند. ابزار نمودارگیری بر روی سیم چاه پیمایی تعبیه می شوند.