ترجمه رابطه محور

یادگیرندگان رابطه محور معمولآ دارای هوش شخصی بالایی هستند؛ بهترین ها را دوست دارند و به طرف مقابل شان اعتماد می کنند. واژۀ “چه کسی” اطلاعات بیشتری را در مقایسه با واژۀ “چه چیزی” ارائه میدهد.

زبان آموزان روابط محور یادگیری ضعیفی از معلمان شان دارند و در مقابل، معلمان برای ایجاد فضایی با اعتماد متقابل بایستی وقت و انرژی زیادی صرف کنند و یادگیرندگان نیز معمولآ آموزش و یادگیری را اولآ بعنوان نوعی ارتباط، گفتگو یا تبادل عقاید و احساسات؛ ثانیآ بعنوان فرایندی برای انتقال حقایق بی اثر در نظر می گیرند. همچنین، این گروه از زبان آموزان به حوزۀ یادگیری زبانهای خارجی وابسته هستند و ترجیح میدهند با کمک یک دوست نزدیک، گروهی از دوستان، همسر یا خانواده خود آنها را بیاموزند.

مترجمان رابطه محور اغلب مفسرانی هستند که ارتباطات متقابل فرهنگی را در مفهوم روابط بین فردی در نظر می گیرند. از این گذشته، زمانی که با متون مکتوب سروکار دارند، تمایل دارند که شخصآ نویسندۀ متن منبع و حتی کاربر نهایی در زبان هدف را بشناسند؛ همچون مترجمان دارای وابستگی متقابل، تمایل دارند که با نویسندگان و متخصصان در دیگر حوزه های منبع همکاری کنند.

فریلنسرهای رابطه محور خود را در تعامل شخصی با نویسنده و خوانندۀ متن تصور می کنند. با داشتن این احساس، چهرۀ نویسنده را در ذهن خود مجسم کرده و با او درمورد متن صحبت می کنند؛ ریتم متن منبع را احساس می کنند، به گونه ای که خود نویسنده با آنها مستقیمآ درمورد متن تبادل نظر می کند؛ در نهایت متن هدف را نیز بخوبی درک می کنند، به گونه ای که شخصآ با مخاطب ارتباط برقرار می کنند. رابینسون[Robinson]صریحآ  تئوری ترجمۀ رابطه محور را بعنوان “دیالوگ تجسم یافته” مورد بررسی قرار داده است.

ترجمه محتوا محور

یادگیرندگان محتوا محور نسبت به هوش شخصی، بطور معمول از هوش زبانی و منطقی/ریاضی بالایی برخوردار هستند؛ بیشتر به اطلاعات متون نوشتاری یا گفتاری توجه می کنند.

برهمین اساس، یادگیری به ارائۀ اثربخش اطلاعات بستگی دارد؛ نه احساسات یادگیرنده نسبت به یاددهنده. این نوع زبان آموزان ترجیح میدهند یک زبان خارجی را بعنوان یک سیستم نحوی، منطقی، معنایی و عملی یاد بگیرند؛ از طرفی، دانشجویان ترجمۀ محتوا محور نیز ترجیح میدهند ترجمه را ازطریق قوانین، دستورالعملها و نمودارهای سیستمی یاد بگیرند.

علاوه براین، مترجمان محتوا محور توجه شان را بیشتر به اصطلاحات تخصصی و ترمینولوژی؛ ساختارهای نحوی و الگوهای انتقال متقاطع؛ انتخاب معادلات زبانی مناسب معطوف می کنند. درنهایت، نظریه پردازان ترجمۀ محتوا محور به زبانشناسی در تمام اشکال آن، مزالعات ترجمه توصیفی و مطالعات فرهنگی سیستماتیک گرایش دارند.