حق کپی رایت
همواره حق مسلم یک مترجم است که انتظار داشته باشد متن ترجمه شده وی به هیچ عنوان ترجمه نشود و حقوق اخلاقی می بایست در فرایند ترجمه هم رعایت شود. رعایت اصل جلوگیری از کپی رایت همانطور که برای نویسندگان مطرح است، برای مترجمان نیز حائز اهمیت است. حتی ارائه جزئیات و یا نکات ریز متن یا مقاله ترجمه شده بدون کسب مجوز از مترجم و نویسنده، از لحاظ قانونی ممنوع بوده وقابل پیگرد قانونی می باشد.
یک مترجم زمانی که قصد همکاری با یک نویسنده یا ناشر را دارد می بایست در صورت قرارداد منعقد شده بین مترجم و نویسنده یا ناشر ثبت نماید که هیچ گونه حق کپی رایت برای این اثر بدون کسب اجازه کتبی از بنده ( به عنوان مترجم) قانونی نمی باشد و درصورت انجام این کار، مترجم حق پیگرد قانونی خواهد داشت.
البته همانطور که در بسیاری از سایت های معتبر مقاله موجود است ( سایت هایی مثل IEEE یا springer یا Elsevier ) چکیده مقاله معمولا به صورت رایگان در سایت قرار داده می شود تا خوانندگان و افراد علاقمند این چکیده را مطالعه نمایند و در صورتی که متوجه شدند متن اصلی این مقاله مطابق با نیاز آن ها است اقدام به خرید قانونی آن اثر یا مقاله نمایند.
قرارداد بین نویسنده و مترجم
قراردادی که فیمابین نویسنده یا ناشر و مترجم منعقد می شود می بایست حاوی بندی در خصوص تسویه حساب حق ترجمه در طی بازه زمانی مشخصی باشد و پس از هر بار تسویه حساب نیز می بایست از مترجم رسیدی دریافت شود و ضمیمه پرونده ی مترجم شود. بدین ترتیب هم مترجم و هم ناشر یا نویسنده، با اطمینان خاطر بیشتری در کنار هم کار خواهند کرد و جو کاری در کنار محیط دوستانه و همکارانه و همین طور صمیمانه، جدیت و رسمی بودن خود را نیز حفظ می نماید و مترجم به راحتی می تواند به ناشر یا نویسنده اطمینان کند و به نوعی می توان گفت که امنیت شغلی وی در این کار تضمین شده خواهد بود.
در قراردادی که بین نویسنده ( یا ناشر) و مترجم منعقد می شود می بایست برنامه زمان بندی تحویل پروژه ترجمه نیز قید شود و مترجم خود را موظف بدارد که در طی آن زمان مشخص شده حتما و بدون هیچ بهانه ای ،پروژه را تحویل کارفرما دهد و البته هزینه حق ترجمه خود را نیز دریافت نماید.
در کل امنیت شغلی و آسایش فکری مترجم به گونه ای حائز اهمیت است که باعث می شود مترجم با خیال آسوده کار خود را انجام دهد و البته این که پروژه را به نحو احسن تحویل کارفرما خواهد داد.