نماد سایت ترنسلیت 68

بازی، سرگرمی، و ورزش

طبقه بندی مفاهیم

رشد هر زمینه جدیدی در جهت گیریهای مختلفی تعریف میشود. این جهت گیریهای به طرق مختلف عمل میکنند تا مکان، گفتمان، و روشهای مورد نیاز را پیشنهاد کنند. آنها دامنه را مشخص، و چهارچوبی خاص را نمایان کرده و نقاط و متغیرهایی که باید در نظر گرفته شوند و چگونگی رفتار در مورد آنها را نمایان میکنند. علاوه بر گسترش ارتباط، تعریف مفاهیم کلیدی به برجسته کردن جهات خاصی از مسئله حیاتی مورد مطالعه کمک میکند. هنگامی که این مفاهیم کلیدی به حالت خاصی با یکدیگر مرتبط میشوند که به طور قاعده مندی در طبقه بندی و تعریف جوانب خواسته مورد تحقیق و آموزش مهم هستند ما یک رده بندی داریم.

علاقه به طبیعت و عملکرد بازی، بازی کردن، و ورزش توسط محصلان فیزیکی و دانشمندان یکی نشان داده شده اند. با این حال، با وجود مشکلات علمی گذشته، بیشتر از صدسال یا بیشتر، سه مفهوم بازی، بازی کردن، و ورزش به شکلی در آمده اند که محققین و دانشمندان یاد میکنند.

  1. بازی کردن:

بازی فعالیتی آنی و خلاقانه است که محدودیات و فضای خود را دارد و به طور داوطلبانه فرد را درگیر کرده و در شعف و لذتی که ذاتا و برای خود لذت ایجاد میشود غرق میکند.

بازی فعالیتیست که آزاد، جدا، خلاقانه، و غیر تولیدگر است که قوانین خود را دارد و باعث میشود فرد قوانین آن را به طور داوطلبانه باور کند.

ویژگیهای بازی

  1. سرگرمی:

چه وقتی بازی کردن به یک سرگرمی بدل میشود؟ تعریف آن احتمالا قابل تکرار، سیستماتیک، و قابل پیش بینی است.

سرگرمی را میتوان در قالب هر شکلی از بازیگوشی رقابتی که نتیجه آن توسط یک یا ترکیبی از مهارتهای فیزیکی، استراتژی یا شانس رخ میدهد تعریف کرد.

الف) بازیگوشی: ویژگیهای بازی، شاد بودن، یا شعف. حتی اشکال شدیدا سازماندهی شده ورزش نیز به طور کامل جدا از ویژگیهای بازی نیستند.

ب) رقابت: تلاش برای برتر بودن بین دو یا چند طرف رقیب

رقابت بین یک فرد و فرد دیگر مانند بوکس، کشتی، و غیره

رقابت بین یک تیم و تیم دیگر مانند هاکی، فوتبال، و غیره

رقابت بین یک فرد و یک حیوان مانند گاوبازی

رقابت بین یک فرد و یک شی غیرجاندار طبیعی مانند کوه نوردی

رقابت بین یک فرد و استانداردهای ایده آل مانند خلق رکوردهای جدید در قالب زمان، فاصله مکانی و غیره

ت)مهارت فیزیکی، استراتژی، و شانس: بر مبنای ویژگیهای نتیجه، بازیهای مختلفی را میتوان دسته بندی کرد.

-مهارت فیزیکی: که در آن نتیجه توسط فعالیتهای توانمندانه بازیکن مشخص میشود مانند وزنه برداری

-استراتژی: که در آن نتیجه توسط شانسهای منطقی بین فعالیتها و عملکردهای ممکنه مشخص میشود مانند هاکی، فوتبال

-شانس: که در آن نتیجه توسط حدس مشخص میشود. البته بیشتر بازیها ترکیبی از این سه هستند.

طبقه بندی بازی ها

تلاشهای بسیاری برای طبقه بندی بازی ها بر مبنای الگوی سازمان بندی انجام شده که که پذیرفته شده ترین و موثرترین طبقه بندی از آن کالویس در سال 1955 است. کالویس پیشنهاد کرد که بازیها از دو جنبه در نظر گرفته شوند.

  1. رفتار توضیحی که در بازیها از قبل وجود دارد. مثلا دامنه رفتاری
  2. روحیه که در آن ویژگیهای این رفتار مشخص شده است مانند بعد روحیه

ویژگیهای بازی و سرگرمی

بازی سرگرمی
1.   ساختاربندی نشده ساختار بندی شده و قابل تکرار
2.   پایان باز هدفمند
3.   شدیدا فردی الگوبندی شده و معمولا با شریک کردن دیگران
4.   با هیجان در جستجوی هدف واقعی

بازی در همه اشکال سرگرمیها نهادینه شده است اما همه انواع بازی سرگرمی نیستند. مشابها، همه ورزشها ویژگی سرگرم کننده دارند ولی همه سرگرمیها ورزش نیستند.

  1. ورزش – ورزش کلمه ای شدیدا مبهم است که معانی مختلفی برای افراد مختلف دارد. ابهام آن به خاطر محدوده مفاهیمیست که در ادبیات ورزشها میگنجد. گنجیدن همه این مفاهیم که البته همه آنها به خوبی در ادبیات ورزش گنجانده نمیشوند پیشنهاد میکند که با ورزشها باید در قالب گفتمانهای مختلف برای درک بهتر طبیعت آنها روبرو شد.

ورزش کلمه ایست گرفته شده از زبان انگلیسی وسطی که به معنی تبدیل است.

به لحاظ ریشه شناسی، ورزش به معنای برگشت، تغییر مسیر، یا رو برگرداندن از برنامه طبیعی زندگی است.

با اینکه ریشه شناسی به شناخت مفهوم تاریخی کلمه کمک میکند تعریف دقیقی از ورزش بخصوص در گفتمان کنونی ارائه نمیکند.

به لحاظ جنبه کنونی، ما میتوانیم ورزش را در قالب فعالیتی فیزیکی، رقابتی، مسابقه ای، هدفمندو ساختارمند تعریف کنیم.

ویژگیهای ورزش

  1. ورزش ساختارمند است.
  2. ورزش هدفمند است.
  3. ورزش رقابتی ست.
  4. ورزش مسابقه ای ست.
  5. ورزش نیازمند قدرت جسمانی مناسب است.

ویژگی اصلی که ورزش را از بازی جدا میکند قدرت بدنی است که ورزش برای رشد بهتر توانمندیها و مهارتهای جسمی در الگویی ساخت یافته که نیازمند تمرین و تکرار بازیکن است نیاز دارد. وایس به خوبی آن را بیان میکند: “بازی یک رخداد است، ورزش یک الگوست.”

ورزشها به عنوان بازیهای ساختمند

در نظر گرفتن ورزش به عنوان یک بازی ساختمند در نظر گرفتن ورزش در قالب واقعیتی انتزاعیست. بنابراین، در در نظر گرفتن ورزش به عنوان یک بازی ساختمند ما الگوهای ویژه و مدت دار ساخت اجتماعی و فرهنگی آن را در یک ترکیب در نظر میگیریم: عواملی که شامل ارزشها، هنجارها، بخشها، دانش و موقعیتهای اجتماعی میشود.

سازماندهی شامل ثبت هنجارهایی خاص میشود که موقعیتها و عملکردهای نقشی خاصی را برای رفتار تعیین میکنند. این سنتی از گذشته برای مثال زدن و تعریف خطوطی برای آینده است.

برای نشان دادن بهتر طبیعت ساختمند ورزش ما فضاهای سازمانی، تکنولوژیکی، سمبلیک، و آموزشی ورزشهایی که میتوان بازیهای آنها را انجام داد مقایسه میکنیم. در انجام آن، ما ورزشها و بازیها را در وضعیت سازمان یافته و رسمی آنها بررسی میکنیم. با اینکه برخی بازیهای خاص مانند شطرنج و پل ویژگیهایی شبیه آنها که در ورزشها استفاده میکنیم دارند این نکته باید در نظر گرفته شود که آنها نیازی به قدرت جسمی ندارند.

در مجموع، ما میتوانیم بگوییم نهادینه سازی یک مفهوم اجتماعیست که به رفتارهای استانداردی در طول زمان از یک موقعیت به موقعیت دیگر اشاره میکند و دلالتهایی بر آینده نیز دارد. بنابراین، نهادینه سازی میگوید:

  1. قوانین فعالیت استاندارد شده اند.
  2. قوانین نهاد قانون گذاری رسمی دارند.
  3. جوانب سازمانی و تکنولوژیکی حائز اهمیت هستند.
  4. مهارتها رسمی شده اند.
خروج از نسخه موبایل